The Relevance-Based Model of Context in Processing Puns

While the essential role context plays in the understanding of expressions and utterances has never been questioned, the way it is perceived has evolved from a static factor established prior to the process of utterance interpretation, indeed a prerequisite for processing information, to a dynamic entity which emerges in this process. The latter view is espoused by relevance theorists, who define context as “the set of premises used in interpreting an utterance” (Sperber and Wilson 1986/95: 15) and treat it as a mental construct undergoing diverse modifications as the comprehender of an utterance processes and interprets incoming verbal information and other communicative signals supplied by the communicator. The aim of this paper is to consider the usefulness of this model of context for analyzing the derivation of meaning in puns, i.e. utterances in which, instead of its usual function of allowing the comprehender to resolve ambiguities ubiquitous in language and communication, the context plays a different role of leading him to entertain, and often to accept two diverse readings[…

Pragmatic issues in foreign language learning

Celem rozdziału jest omówienie znaczenia zagadnień pragmatycznych w uczeniu się języka obcego. Autorka przedstawia podstawowe terminy z zakresu tzw. pragmatyki międzyjęzykowej (ang. interlanguage pragmatics) i opisuje aspekty użycia języka, które w sposób istotny decydują o tym, czy dana osoba posługuje się językiem obcym w sposób poprawny, a więc implikaturę konwersacyjną, akty mowy, uprzejmość językową, analizę konwersacyjną oraz formy adresatywne. Omówione zostają uniwersalne aspekty wiedzy pragmatycznej, zjawisko pozytywnego transferu reguł pragmatycznych z języka ojczystego, a także konsekwencje niedostatecznej kompetencji pragmatycznej w języku obcym. Podniesiona zostaje też kwestia, na ile możliwe jest rozwinięcie pragmatycznej wiedzy i umiejętności podczas lekcji języka obcego

Investigating processing failure : the case of garden path sentences

Unlike other models of utterance interpretation, the cognitively-grounded model proposed by SPERBER and WILSON (1995), known as the relevance theory, claims to offer tools which can be applied to the investigation of utterance comprehension not only at the context-sensitive pragmatic level of drawing inferences from available inputs but also at the subpragmatic level of linguistic decoding. In this paper I will report on an empirical study conducted to determine what insights the model can reveal about the nature of the cognitive processes responsible for the recovery of linguistically encoded meanings and how well it can account for the processing failure caused by linguistic rather than pragmatic factors

Garden path sentences in a relevance-theoretic perspective

The purpose of this paper is to examine the interpretation process of the garden path sentences, such as (1) – (5), in the light of Sperber and Wilson’s (1986/1995) Relevance Theory and to demonstrate the potential this primarily pragmatic framework has for explaining the processing failure caused by factors that are linguistic rather than pragmatic in nature

Appreciation of purposive ambiguity : the relevance of puns in city promotional slogans

The chapter reports on an empirical study involving 61 native speakers of Polish con-ducted to establish to what extent the presence or absence of a pun in a city promotional slogan affects the audience’s perception of the slogan’s appeal. The findings that emerged were used to test the predictions that follow from Sperber and Wilson’s (1986/1995) relevance-theoretic model of utterance comprehension, namely that utterances may be judged as more or less appealing depending on the extent to which they meet or fall short of the interpreters’ expectations of rel-evance. The results confirmed the observations that puns constitute an important factor affecting the appeal of a city slogan. They also demonstrated the explanatory powers of the relevance-theoretic tools in predicting pun-related phenomena

Puns as tools for teaching English grammar in a university context

This paper addresses the issue of teaching grammar to students who are learning English at the tertiary level, especially those who have taken up English as a university subject. It makes a case for incorporating yet another tool in the extensive toolkit already available to their teachers: puns, an ambiguity-based wordplay whose effect springs from correlating two distinct meanings via one linguistic form. The paper outlines arguments for the pedagogical value of using puns in the classroom and presents examples of specific activities that can be employed in the classroom to raise L2 learners awareness of a whole range of grammar-related issues

The functions of punning utterances in English and Chinese: a cross-cultural perspective

Capitalizing on the universal linguistic feature of ambiguity, punning utterances can be found in languages as distinct as the Indo-European, marginally inflected English and the Sino-Tibetan, monosyllabic, inflectionless Chinese. Though forming a tiny fraction of the utterances produced in these languages, they tend to stand out and can be encountered in diverse communicative settings, including poetry and prose, jokes and comedy routines, advertising slogans and book titles. Whether perceived as “the lowest form of wit” or a lofty rhetorical device, they perform a wide range of functions which are often grounded in distinct cultural and historical backgrounds they are embedded in. The objective of this article is to identify the most striking differences in the functions served by typical English and Chinese puns and to investigate the cultural factors underlying these differences. Adopting Jakobson’s model of language functions as the organizing principle for the discussion, I examine a range of puns in the two languages, comparing and contrasting the motivations for their use

"Shuangguan" : linguistic and cultural aspects of the Chinese art of punning

W standardowym języku mandaryńskim występuje jedynie 405 różnych sylab, co sprawia, że język ten jest szczególnie bogaty w homofony. Ta jego cecha wykorzystywana jest często w grach słownych, na które natknąć się można w najrozmaitszych kontekstach komunikacyjnych, a więc w poezji i prozie, w symbolach kulturowych, a także w dowcipach słownych, sloganach reklamowych, a nawet na tablicach informacyjnych i w telegramach. Choć wszystkie przytoczone w artykule przykłady opartych na niejednoznaczności gier słownych można określić angielskim terminem pun („kalambur słowny”), Chińczyk użyłby wyrazu shuangguan, uważanego za odpowiednik tego angielskiego słowa, tylko w stosunku do niektórych z nich. Artykuł omawia zarówno bardziej, jak i mniej prototypowe shuangguan, występujące zarówno w tekstach związanych z kulturą wysoką, jak i niską. Określa trzy cechy języka chińskiego, które decydują o niezwykłym rozpowszechnieniu tego rodzaju gier słownych. Wymienia też trzy czynniki kulturowe leżące u podstaw upodobania Chińczyków do wyrażania znaczeń w taki właśnie sposób

Preface/Przedmowa

tekst w dwóch językach: j. ang. i j. pol.Tom Spotkania orientalistyczne. Język, społeczeństwo, kultura (Oriental Encounters. Language, Society, Culture) jest zbiorem jedenastu artykułów wygłoszonych podczas dwóch konferencji naukowych – Sosnowieckich Spotkań Dalekowschodnich, które odbyły się w 2014 roku, oraz Sosnowieckich Spotkań Orientalistycznych, które miały miejsce w roku 2015. Organizatorem obu konferencji był Instytut Języka Angielskiego na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, jedyny w Polsce wydział uniwersytecki prowadzący programy studiów tłumaczeniowych łączących język angielski z językami orientalnymi: chińskim, japońskim, arabskim oraz językami Indii. Zorganizowanie konferencji umożliwiły naukowe zainteresowania i specjalistyczna wiedza osób zaangażowanych w prowadzenie tych programów (Fragment tekstu)